Perspektiva ženskog sporta i uloga medija
Sport je sektor u kome tradicionalno prevladavaju muškarci, a napredak po pitanju rodne ravnopravnosti u ovom području koče društveni stereotpi. Pored tradicionalnog stereotipa o ženama, najveći problem koji prioizilazi iz svega toga je ogromna razlika u sredstvima koje lokalna samouprava odvaja za ženski sport u odnosu na muški. Uprkos postupnom povećanju broja žena u sportu, žene i dalje nisu dovoljno zastupljene u telima koja donose odluke u sportskim ustanovama na lokalnom, državnom, evropskom i svetskom nivou. Zaštita od diskriminacije i poštovanje rodne ravnopravnosti predstavlaju osnov ostvarivanja ljudskih prava. U Norveškoj je, recimo, fudbalski savez te zemlje doneo propis po kojem fudbaleri izdvajaju deo svojih primanja za komercijalne aktivnosti fudbalerki.
Iako je napredak žena u sportu kroz istoriju znatno veći mi i dan danas možemo registrovati vidnu diskriminaciju žena u ovoj oblasti. Konkretno, žene u sportu mogu da ruše stereotipe i predrasude u društvu, pogotovo zato što je sport tradicionalno posmatran kao muški segment društva. Učešće žena na mestima odlučivanja u sportu može značajno da doprinose društvu i razvoju zajednice. Od 110 atletskih klubova, žene su na čelu dva kluba. Kada je reč o košarci u našoj zemlji postoji 124 ženskih kluba, dok za muškarce postoji čak 241 klub, a na pozicijama predsednica ovih klubova nalaze se samo dve žene.
U sportu žene su u neravnopravnom položaju u odnosu na muškarce, bez obzira na to što imaju brojne uspehe u svim segmentima sporta. Nažalost, tradicionalne rodne uloge određuju i koliko sati žene provode u brizi oko porodice, čime se stvara domino‑efekt po pitanju vremena koje ostaje slobodno za sportske aktivnosti. Muškarci su pisali istoriju pa im se čini da su je najvećim delom i činili. Vidljivost žena u javnom životu ili u tzv. javnoj sferi je bila zanemarljiva, ali one su postojale. Ženama su bile predodređene obaveze iz privatne sfere, a takvo generalizovanje se može primetiti u gotovo svim poznatim ljudskim društvima. Ženski pol je još uvek u neravnopravnom položaju u odnosu na muški usprkos brojnim postignućima u svim granama sporta.
Trenerski položaji čine još jedno sportsko područje u kome su žene nedovoljno zastupljene. Žene treneri se češće pojavljuju u sportovima s velikim brojem žena (npr. plesu, gimnastici itd.) i pretežno rade sa ženama, mladima ili decom koja se takmiče na lokalnom ili regionalnom nivou. Takođe, u sportu je za posleno više muškaraca od žena.
Perspektiva ženskog sporta je velika, ali s obzirom na finansijsko stanje klubova i nedovoljno ulaganje u razvoj novog igračkog kadra, klubovi sve više propadaju.
Sredinom sedamdesetih godina nivo svesti o bavljenju sportom počeo se menjati i mnoge žene su se počele baviti sportskim aktivnostima. Žena koja se bavi nekim sportom postaje snažna i u određenim situacijama superiornija nad muškarcem zbog čega se on često oseća ugroženim. „Snažna “žena ruši stereotip polne ideologije, a mnogi muškarci se žele vratiti u ono vreme kad su oni igrali, a žene gledale i navijale ili se bavile nekim sportom koji „priliči jednoj dami“. Prisustvo žena u fudbalu danas i nije toliko iznenađenje i predrasude o tome polako nestaju. Kao potvrda tome jeste činjenica da devojke danas sude više rangove takmičenja u muškom fudbalu, kao što su Prva i Super liga. Svakako da i dalje postoji određena rezervisanost prema ženama u fudbalu, ali će se većim angažovanjem devojaka postići ravnopravnost kako u ostalim sportovima tako i u fudbalu.
Osim što se sport stereotipno smatra „muškim poslom“ veliku ulogu u diskriminaciji doprinose i odnosi prema značaju o uspesima žena na velikim takmičenjima. Shodno tome u našoj zemlji su očigledno zapostavljeni sportovi u kojima uglavnom dominiraju žene. Time su zapostavljeni uspesi devojaka u sportovima poput umetničkog klizanja, atletike, a kao što smo već naveli i gimnastike i ženskog rukometa.
Velika je razlika u medijskom prostoru koji je posvećen ženskim i muškim sportovima, pri čemu muški sportovi dobivaju značajno veću pažnju. Mediji imaju značajnu ulogu u podržavanju rodnih stereotipa u sportu ili suprotstavljanju tim stereotipima. Rodni stereotipi o sportistima i sportistkinjama u medijima itekako su prisutni, često se prikazuju na način koji doprinosi marginalizaciji postignuća sportistkinja, zbog naglaska na ženstvenosti i seksualnoj privlačnosti, umesto na snazi i veštini. Iako žene ravnopravno učestvuju u mnogo sportova u kojima se takmiče individualno ili su deo sportskog tima, još uvek postoji veliki jaz između muškog i ženskog sporta. Taj se jaz manifestuje u razlici između plata, dostupnosti sponzorskih ugovora, u oglašavanju, marketingu i medijskoj pažnji.
Mediji koji imaju ulogu informisanja, educkacije i zabavljanja, takođe trebaju posvetiti pažnju ženskom sportu s profesionalnom etikom i apsolutnim poštovanjem, bez predrasuda, te tako uticati na javno mnjenje pratilaca sporta.
Tekst je nastao u okviru projekta „Ravnopravnost polova i položaj žena u vlasotinačkom sportu.
Prethodni članak Sledeći članak
Projekat je sufinansiran sredstvima opštine Vlasotince. Stavovi uneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
Objavljeno: 29.11.2021 | Autor: InfoDesk
