Sto godina fudbala u Vlasotincu – Ekspaznija malih klubova
Na naslovnoj fotografiji FK Jedinstvo iz Šišave
FK Jedinstvo iz Šišave
U red uspešnih fudbalskih kolektiva na vlasotinačkom području jedno od zapaženijih mesta pripada Jedinstvu iz Šišave. Meštani ovog mesta nadomak Vlasotincu, još davnih šezdesetih godina počeli su da se interesuju za fudbal. To je bilo vreme kad je fudbalski sport sve više osvajao ljude, pa ni Šišavci nisu bili mimo tog trenda. Za tačan datum osnivanja kluba ne postoje pouzdani podaci, ali se početkom pedesetih godina prošlog veka pojavljuju prvi omladinci koji po ugledu na veće gradove rade na organizaciji kluba, pa se za godinu formiranja kluba uzima 1953. godina.
U početku, budući igrači su igrali međusobom, zatim na dogovorene mečeve između dva sela, a bilo je organizovanih turnira sa po nekoliko učesnika. Od kad je organizovana Opštinska fudbalska liga Šišavci su postali njeni članovi i do današnjih dana nisu prestajali da se takmiče, bilo u opštinskoj, međuopštinskoj ili okružnoj ligi.
Jedinstvo je dosezalo i zonski stepen takmičenja, i to krajem sedamdeseih godina prošlog veka, koje se smatraju za najveći takmičarski uspeh Jedinstva, i 20 godina kasnije, 20. stoleća.
U drugoj polovini sedamdesetih godina Šišava je bila prestonica fudbala u ovom delu zemlje, pričalo se i pisalo o jednom selu na domak Vlasotinca koje živi za fudbal i svoj klub. O selu u kome se za vreme odigravanja utakmica duplira broj stanovnika.
Sve je počelo dolaskom Dragutina Stojiljkovića Draže na čelo Jedinstva koji je oko sebe okupio grupu entuzijasta, zaljubljenika u fudbal i koji su pre svega voleli svoje mesto i želeli da učine nešto značajno za meštane. Donosi se odluka da se gradi igralište u centru mesta oko koga će se kasnije izgraditi i drugi sadržaji pa će postati mali sportski centar. Dok se gradilo igralište Šišavci su svoje mečeve igrali u Vlasotincu, na Rosulji i krčili put ka podvigu. Strpljenje, rad, požrtvovanje, privrženost su se isplatili, Jedinstvo je prokrčilo put do Niške zone, rang koji je za ostale klubove sem Vlasine do tada bio nemoguća misija. Visok rang zahtevao je i kvalitetan igrački kadar i stručni rad. U to vreme u klub za trenea dolazi Slavko Ilić Šop, legenda vlasotinačkog fudbala, dolaze i kvalitetni i iskusni igrači poput Luke Stefanovića ali i mladi koji su tražili afirmaciju. U to vreme utakmice Jedinstva je pratilo po par hiljada ljudi, bez obzira na vremenske uslove. Kuriozitet na tim mečevima je bio da su gledaoci sami dolazili do blagajnika da kupe ulaznicu iako oko igrališta nije bilo ograde pa su i bez ulaznice mogli da gledaju utakmicu ali jednostavno, tako su pomagali klub.
Posle dve sezone Jedinstvo se vratilo u rang niže da bi se još jednom, u drugoj polovini devedesetih godina okušali u zonskom stepenu takmičenja. To je vreme kada su u tom rangu igrali i drugi vlasotinački klubovi – Vlasina , MSK, Polet Stajkovce, Gradac Konopnica ali i Budućnost iz Orašja. Posle ispadanja iz Zone Šišavci se uglavnom takmiče u Jablaničkoj ogružnoj ili Međuopštinskoj ligi gde se trenutno nalaze sa ambicijama da se izbore za povratak u Okružnu ligu.
.
FK BUDUĆNOST iz Orašja
Uskoro će se navršiti pola veka od osnivanja fudbalskog kluba Budućnost iz Orašja. Iako se zvanično vodi kao klub iz Orašja, to je sportski kolektiv dva sela, dve mesne zajednice Orašje i Kukavica. Zvanično FK Budućnost je formiran 1973. ali može se reći da se fudbal na ovom prostoru igrao i ranije. Odmah po osnivanju Orašani se uključuju u Opštinsku fudbalsku ligu i prvu utakmicu igraju u Svođu gde od istoimene ekipe bivaju poraženi 5:1. Od tog prvog susreta kreće relativno uspešna istorija kluba koji se danas takmiči u zoni Jug. U početku Orašani nisu imali svoje igralište već su utakmice u kojima su bili domaćini igrali u Gložanu, Batulovcu i Vlasotincu.
Uprkos činjenici da praktično nisu igrali pred svojim meštanima, ali mnogi su ih pratili i na „domaćim“ terenima, fudbaleri Budućnosti uspevaju da se 1977. godine plasiraju u Međuopštinsku ligu Leskovac. Viši rang i veliko interesovanje meštana ubrzali su odluku da se gradi stadion u Kukavici na mestu zvanom Dubrava. Izgradnja je počela 1978. godine a prva utakmica na novom sportskom objektu odigrana je već naredne godine, rival je bila ekipa Bratstva iz Bratmilovca.
Orašje i Kukavica su bila mesta iz kojih je poticala većina igrača tih godina, ako bi se desilo da bude i nekih sa strane, najviše iz Vlasotinca, oni su toliko dugo igrali za Budućnost da su ih meštani ubrajali u svoje sugrađane. I stručni kadar je klub pronalazio u svojim redovima, Dragiša Janković, Vlastimir Stamenković, Miodrag Golubović. Velimir Jović, Jovan Tasić…
Orašani su više puta prošli put između Opštinske lige i Zone takmičeći se u Regionalnoj Okružnoj ili Međuopštinskoj ligi ali bez obzira na rang i poteškoće koje su ih pritiskale za skoro 50 godina postojanja nikad nisu odustali od takmičenja. Sve ekipe Budućnosti kroz čitavu njihovu istoriju krase istrajnost, borbenost i korektnost tako ih i poznaje ceo fudbalski jug Srbije. Na Dubravi su ponikli mnogi kvalitetni fudbaleri koji su obeležili vreme i ušli u fudbalsku istoriju, ne samo Budućnosti, već i drugih klubova „većih“ i poznatijih.
Iz plejade igrača, neumanjujući doprinos ostalih, treba izdvojiti Miloša Stankovića koga je fudbalski put vodio od Dubrave do Manastirskog Jaza, zatim Rosulje, Karaburme, sve do superligaške Surdulice i ponovo Vlasine, Dejan Milenković, odličan tehničar koji je bio na pragu Crvene Zvezde, Nikola Miljković bio u mlađim kategorijama Partizana, Vlastimir Stamenković igrao na Rosulji i jedan od viđenijih trenera i fudbalskih radnika. Pečat klubu su dali i Radiša Stanković, najbolji strelac kluba, Goran Stojiljković Muter, Ivan Cekić Ike… kao i predstavnici mlađe generacije – Miloš Milić, Igor Jović, Nikola Stojiljković, Dušan Stanković, Goran Stojanović…
U prvih 15 godina u novom veku Budućnost se takmiči u ligama pod ingerencijom Fudbalskog saveza Jablaničkog okruga sa promenljivim uspehom. U prvenstvu 2014-2015 Orašani nadmoćno osvajaju prvo mesto u Jablaničkoj okružnoj ligi, sa 9 bodova prednosti ispred Progresa iz Ladovice , i plasirali su se u zonu Jug. Za sada bez ambicija da napreduju dalje ka Srpskoj ligi Orašani već petu sezonu za redom igraju zonski stepen takmičenja. Najbolji rezultat u ovom periodu Orašani su postigli u prvenstvu 2016-2017 kada su sa 55 bodova zauzeli treće mesto.
.
FK GRADAC iz Konopnice
Početkom sedamdesetih godina 20. veka osniva se još jedan fudbalski klub na području vlasotinačke opštine, u Konopnici nadomak Vlasotinca formira se klub koji je dobio ime Gradac po brdu u tom selu. Zabeleženo je da su se među osnivačima posebno isticali Sreten Mitić i Ranko Stojanović. U prvoj ekipi novoformiranog kluba između ostalih igrali su Sava Pavlović, Vlada Mitić, Dragoljub Mladenović, Stavra Jovanović, Ratomir Jovanović, Živojin Mladenović, Stevan Mitić, Dušan Đokić.
Igralište „Prud“ se nalazilo nizvodno od mosta pored reke Vlasine. U periodu od 1973. do 1991. godine i pored dobrih rezultata, Konopničani nisu išli dalje prema rečima ljudi iz sadašnjeg rukovodstva, jer nisu imali uslove da se takmiče u višem rangu. Katastrofalna poplava koja je zadesila Vlasotince i okolinu i načinila ogromnu štetu, uništila je i igralište na kome je igrao klub iz Konopnice. U narednih nekoliko godina dok su gradili novo igralište pored crkve, Konopničani su morali da igraju na drugim terenima, najčešće u Batulovcu, Šišavi i na Rosulji.
Prvu utakmicu na novom igralištu, koje važi za jedno od boljih u okrugu, Gradac je odigrao 1994. godine, tada su Konopničani u okviru Međuopštinske lige pobedili leskovačku Moravu sa 4:0. Usledile su uspešne godine, retko ko je mogao da se pohvali da je odneo bodove sa novog igrališta u Konopnici. Tri godine nakon dobijanja novog igrališta Gradac postaje član Južnomoravske zone, što predstavlja najveći uspeh kluba u dosadašnjoj istoriji. Klub iz Konopnice se uvek oslanjao na igrače iz svog mesta, retko kad su angažovani fudbaleri sa strane a tako je i danas kada se takmiče u Međuoštinskoj ligi sa ambicijama da pokušaju da skoče stepenicu više.
.
FK DIMA iz Crnatova
Uprkos činjenici da je u drugoj polovini 20. veka fudbal na vlastinačkom području doživeo procvat, nisu mogla sva mesta da imaju svoje klubove, želja je postojala ali mogućnosti su bile ograničene. To se naročito odnosilo na brdsko-planinski deo opštine gde su klubovi postojali jedino u dolini reke Vlasine, jer su jedino tu mogla da se izgrade igrališta. Koristeći tu pogodnost svoje klubove su imali Kruševica Sloga, Dejan, Napredak i Svođe. Svi ovi klubovi su postojali do 1988. godine kada se desila katastrofalna poplava i pomahnitala Vlasina prosto zbrisala fudbalske terene u selima pored reke Vlasine.
Za igrališta u višim predelima bilo je potrebno izdvojiti mnogo materijalnih sredstava kojih nije bilo. Pokušali su preduzimljivi ljudi iz sela Crnatova da organizuju fudbalski klub i u početku su uspeli. U verme euforije sedamdesetih godina prošlog veka u Crnatovu je formiran fudbalski klub pod imenom Dima. Klub su osnovali Bogdan Anđelković, Vlastimir Jevtić i Stevan Zlatković. Klub je egzistirao svega nekoliko godina. Sve utakmice u okviru opštinske fudbalske lige, igrači iz Crnatova igrali su praktično na gostujućim terenima jer kad je trebalo da budu domaćini organizovali su utakmice na igralištima u Boljaru i Kruševici.
Po nekom pravilu fudbal se igra za publiku a kako je malo ko od meštana Crnatova mogao da bodri svoj klub on je posle par godina prestao sa radom. Među entuzijastima koji su u to vreme nastupali za Dimu bili su : Petar Mitrović, Mirko Đokić, Sreten Bogdanović, Žika Stojanović, Slavoljub Stamenković, Sreten Stefanović, Novica Vukadinović, Zoran Jeftić, Mile Stojanović, Miloš Ristić, Aleksandar Stojanović, Branislav Stanković, Dragan Jeftić, Lazar Mladenović, Dragan Miljković, Goran Mitrović i drugi.
.
FK SREDNJOŠKOLAC – Vlasotince
U vreme procvata vlasotinačkog fudbala na fudbalskom nebu Vlasotinca pojavio se još jedan fudbalski kolektiv neuobičajan za tadašnje prilike. U okviru Obrazovnog centra formiran je klub Srednjoškolac koji će se takmičiti dve godine u Opštinskoj fudbalskoj ligi. Trener ovog kluba bio je Vlastimir Jevtić, profesor fizičke kulture. Troškove opremanja i takmičenja kluba snosio je sam Školski centar na čijem je čelu u to vreme bio Petar Sinadinović.
.
FK MLADOST – Batulovce
Pred sam Drugi svetski rat Bora Jović donosi u Batulovce fudbalsku loptu iz Francuske, a odakle bi drugde, gde je bio na privremenom radu. Posle rata, početkom pedesetih godina, osniva se fudbalski klub pod imenom BSK. Mladi Batulovčani opijeni fudbalskom igrom sve više pristupaju klubu. Prvo igralište bilo je odmah pored puta Vlasotince – Leskovac a u vreme gradnje terena koji postoji i danas, igralo se i pored reke Vlasine.
Najveću popularnost fudbal u Batulovcu doživljava osamdesetih godina prošlog veka kada su Batulovčani imali jaku ekipu, dva puta 1984 i 1987. godine osvojili su prva mesta i OFL a u jednom periodu takmičili su se i u Međuopštinskoj ligi Leskovac. U selu je vladalo veliko interesovanje za mečeve koji su igrali fudbaleri Mladosti. U vreme odigravanja utakmice na igralištu bi se okupili skoro svi meštani bez obzira na starost i pol. Za Batulovce je bilo karakteristično da su žene i devojke vatreniji navijači od muškaraca.
Mladost je u periodu od 1981. do 1991. pored seniorse ekipe imala i selekcije mlađih kategoija. U periodu od 1992. go 2012. klub je prestao sa radom i takmičenjem. Na igralištu pored škole poniklo je više fudbalera koji su nosili dresove klubova u višim stepenima takmičenja. Miroslav Ilić Micko, koji je 14 godina igrao za Mladost, bio je kapiten podmlatka Vlasine. Na Rosulji su igrali i Zoran Pešić „Zile“, Boban Jović, Nenad Cekić, Bojan Stojanović, Mišel Jović i drugi.
.
Projekat je sufinansiran iz budžeta opštine Vlasotince. Stavovi uneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
Objavljeno: 15.11.2019 | Autor: InfoDesk
